ANAR
Indicatiu
Present
Vau ¹
Vas
Va
Anam
Anatz
Van
Imperfach
Anavi
Anaves
Anava
Anavam
Anavatz
Anavan
Preterit
Anèri
Anères
Anèt
Aneriam
Aneriatz
Anèron
Futur
Anarai, Anerai ²
Anaràs, Aneràs
Anarà, Anerà
Anarem, Anerem
Anaretz, Aneretz
Anaràn, Aneràn
Passat compauat
Siáu anat/da ³
Siás anat/da
Es anat/da
Siam anats/di
Siatz anats/di
Son anats/di
Plus-que-perfach
Èri anat/da
Ères anat/da
Èra anat/da
Eravam anats/di
Eravatz anats/di
Èran anats/di
Futur anterior
Serai anat/da
Seràs anat/da
Serà anat/da
Serem anats/di
Seretz anats/di
Seràn anats/di
Condicional
Present
Anarii, Anerii ²
Anaries, Aneries
Anaria, Aneria
Anariam, Aneriavam
Anariatz, Aneriavatz
Anarian, Anerian
Passat
Serii anat/da
Series anat/da
Seria anat/da
Seria(va)m anats/di
Seria(va)tz anats/di
Serian anats/di
Subjontiu
Present
Vagui
Vagues
Vague
Vaguem
Vaguetz
Vagan
Imperfach
Anèssi
Anèsses
Anèsse
Anessiam
Anessiatz
Anèsson
Imperatiu
Afirmatiu
Vai!
Anem!
Anatz!
Negatiu
Non anar!
Non anem!
Non anetz!
Formas impersonali
Infinitiu
Anar
Gerondiu
Anant
Participi passat
Anat
Anada
Anats
Anadi
1. Lo vèrb ANAR altèrna entre doi raïç:
- La raïç VA bastida sus l’ancian infinitiu latin VADERE
- La raïç AN qu’es regulara
2. Li son 2 tipes de desinéncias possibles a l’indicatiu futur e au condicional present:
- Li desinéncias en A (-arai, -arii…) que correspòndon a la forma estandard
- Li desinéncias en E (-erai, -erii…) que constituisson una forma populara mai frequentament utilizada dins lo lengatge corrent.
3. Dins lu temps compauats, conjugats emb l’auxiliari ÈSTRE, lo participi passat s’acòrda emb lo subjècte: l’òme es anat, la frema es anada, lu òmes son anats, li fremas son anadi.