Mon sògre e sògra
D’un temps li nòstres vielhs, mon sògre e sa frema, en la setmana manjavan que de falhòus m’un pauc de pòrc dintre, de ceers, de caulets mé de tantiflas, lo diménegue faïan un lapin ò de nhòcs ò de raiòlas. E d’autre ren, e ben buvian un pauc de vin. Aquò l’èra la siu norritura. Mon sògre aviá noranta dos ans e sa frema norant’ans, e an jamai vist un còp lo medecin. E pi faïan lo pan de maijon cada quinge jorns, e aquò li norrissiá ben, e dintre la martra lo faïan, coma faïan d’un temps li nòstres vielhs, la farina la si faïan, anavan morinar lo gran e pi avian lo sac de farina. Alora despendian pas grand caua, d’abòrd avian pas de sòus, que d’un temps quora i avia cent francs l’i èra ric, e !
Discussion en berrenc amb Dòna Miquelina PASSERON (mercés a ela) enregistraia lo 21 de janvier dal 2002 per Laurenç REVEST.