Sèm montanhòls
Sem montanhòls, avèm l’independéncia,
L’aviam, l’avèm e mai la gardarem.
I a ben un rei en França,
M’aicí que renharem (bis).
Lo nòstre mèstre es aquel que fa nàisser,
Lo blat l’estiu e l’èrba lo printemps.
Lo pregam que nos laisse,
La libertat longtemps (bis).
Tenèm la dalha e tenèm la volama,
Lauram e mai semenam lo país.
Qu’aiga e vent anima,
Vaicí lo paraís (bis).
Si fèm justícia a mòda montanhòla,
Emb als dreches que degun oblidèt.
Coma l’aucèl que vòla,
Velha lo vièlh barbet (bis).
Aprovam ren lo mond que s’inquiètan,
Nos en anam fièrs, sota ‘questo cèl.
Gents e bèstias respèctan,
L’òme emb un cotèl (bis).
Dals vièlhs Ligurs avèm lo crit de guèrra,
Mandam de brams a tot far esclantir.
En passant sus la tèrra,
Amam nos far sentir (bis).
Cançon anònima (barbets ?) reculhiá en Vesubiá.